Emocje Dziecka
Trudne emocje dziecka
Różne sposoby zachowania Twojego dziecka wynikają z listy czterech złożonych emocji. Oto jak wyjaśnić je dziecku w sposób, który zrozumie, aby nauczyło się nimi zarządzać.
Już w wieku 1 roku dzieci zaczynają okazywać emocje i niezależnie od tego, czy zdawałeś sobie z tego sprawę, czy nie, wtedy zacząłeś je okazywać. Pamiętasz, jak powiedziałeś swojemu maleństwu zmarszczyłeś brwi, kiedy rzucił samochodzikiem? To emocja! Domyślnie identyfikujemy, demonstrujemy i wyjaśniamy, dlaczego nasze małe dzieci nie powinny zachowywać się w określony sposób, omawiając i pokazując im właściwy sposób ,
Ale często nie poświęcamy tyle czasu i wysiłku, aby dać tego rodzaju emocjonalne wskazówki dzieciom w wieku szkolnym. Jeśli po prostu powiesz dziecku, aby poszło do swojego pokoju, gdy źle się zachowuje, tracisz okazję do omówienia z nią, dlaczego się zachowywała i jak może się czuć – dodaje. Te małe gesty mogą otworzyć drzwi do komunikacji, aby pomóc dziecku zrozumieć złożoność emocji.
Nie ma przedmiotu szkolnego dotyczącego rozpoznawania i wyjaśniania emocji, mimo że budowanie i rozwijanie inteligencji emocjonalnej i słownictwa emocjonalnego dziecka powinno zaczynać się w bardzo młodym wieku. Moim zdaniem jest to tak samo ważne jak uczenie się liczb, liter i sortowanie kolorów . Celem uczuć jest zrozumienie tego, co dzieje się w nas i wokół nas. Uczucia dają nam szybką informację zwrotną do wykorzystania w oparciu o nasze przeszłe doświadczenia.
Jednak kiedy jesteś młody, nie masz żadnych wcześniejszych doświadczeń, z których mógłbyś czerpać – reagujesz w oparciu o to, jak się czujesz. Do rodzica lub opiekuna należy nauczenie dzieci rozpoznawania, nazywania, interpretowania i wykorzystywania emocji. Wtedy dzieci nauczą się nowego języka do wyrażania siebie To język, który nie tłumi, nie odpycha, nie tłumi, a potem nie eksploduje, ale raczej pomaga im zrozumieć, dlaczego czują to, co czują. Największym darem, jaki możesz dać swoim dzieciom, jest umiejętność doświadczania, rozpoznawania i radzenia sobie z emocjami – będzie to ich klucz do odporności w późniejszym życiu .
Zamiast próbować zdefiniować długą listę emocji dla swojego dziecka, zacznij od podstaw. Tutaj znajdziesz najczęstsze złożone emocje, z których wynikają wszystkie inne emocje i jak o nich rozmawiać z dziećmi.
Gniew
Gniew to silne uczucie irytacji, niezadowolenia lub wrogości. W przypadku dzieci, które bardzo łatwo można sprowokować, gdy towarzysz zabaw chwyta ich zabawkę, pojawia się złość, ponieważ wyzwala się ich reakcja na walkę lub ucieczkę. Kiedy twoje dziecko wpada w złość, uderza lub robi coś niewłaściwego, reaguje na bodźce, które sprawiły, że poczuł jakiś ból lub frustrację.
Gniew może wydawać się irracjonalny, ale dla dziecka, które jeszcze nie nauczyło się regulować emocji, jest to natychmiastowa, naturalna reakcja na jakiś rodzaj złego postępowania, które odczuwa Twoje dziecko. Ponieważ wiesz, że zachowanie Twojego dziecka (złość lub wrogość, które okazuje) pochodzi skądś, porozmawiaj z nim, gdy to się dzieje.
Zidentyfikuj to uczucie : powiedz: Wygląda na to, że jesteś naprawdę wściekły i naśladuj rysy twarzy wyrażające złość. Ważne jest, aby nie używać ostatecznych słów, takich jak Widzę , zamiast słów Wygląda jak lub Wydaje się . Gleicher zwraca uwagę, że ważne jest, aby nie umieszczać dokładnych słów w doświadczeniu i unieważniać uczucia dziecka, jeśli dziecko nie jest w rzeczywistości szalone, a raczej smutne lub niespokojne. Daje dziecku możliwość poprawienia rodziców, jeśli tak nie jest .
Wyjaśnij to uczucie : Powiedz: Czasami sprawy nie układają się tak, jak byśmy tego chcieli i to sprawia, że czujemy się wściekli i zdenerwowani . Następnie naucz swoje dziecko, jak może wyrazić siebie, gdy te uczucia się pojawią. Czy dziecko ćwiczy mówienie czegoś w stylu: Naprawdę nie lubię, kiedy wyrywasz mi z ręki zabawkę
– uderzanie, krzyczenie lub płacz, gdy czujesz się zły – to podstawowa emocja, która nie została jeszcze uregulowana ani odzyskana. Załamanie to emocja, która nie jest zrozumiana — Twoje dziecko potrzebuje, abyś wyjaśnił, jak się czuje, ponieważ nie może sam tego przekazać; nazywa się to budowaniem słownictwa emocjonalnego Twojego dziecka.
Potrzebują słowa, które skojarzy się z uczuciem, aby mogli użyć swoich słów, aby wyrazić, a nie zareagować. Kiedy twoje dziecko wpada w złość, uderza lub robi coś niewłaściwego, oprócz konsekwencji, pytanie go, jak się czuje. W ten sposób mogą zrozumieć, że gniew prowadzi do bicia, a kiedy poczują gniew, mogą wyrazić go w inny sposób. Przesłanie zawsze powinno brzmieć: masz uczucia, tak wyglądają, dobrze się czuć i żadna emocja nie jest nigdy trwała . (Powinieneś zrobić to również po przeciwnej stronie spektrum: Właśnie strzeliłeś gola w piłce nożnej! Jak się czujesz? )
Jak to ułatwić: Dobrą techniką uczenia dzieci o emocjach jest wskazywanie ich innym. Kiedy czytasz bajki lub oglądasz filmy, zapytaj dziecko, jak myśli, że postać może się czuć? To nie tylko zwiększa zasób słownictwa emocjonalnego, ale także uczy empatii, aktu stawiania się w sytuacji innych
Smutek
Poczucie straty, smutku lub rozczarowania jest dla twoich dzieci głównym problemem. Smutek może się zdarzyć, gdy Twoje dziecko się boi lub gdy ktoś mówi lub robi coś, co źle się czuje. Smutek może być uczuciem, które odczuwasz z powodu tęsknoty za kimś (z powodu śmierci lub dystansu) lub konieczności przechodzenia przez coś bolesnego (np. gdy rodzice się kłócą). Smutek może również rozwinąć się przez rozczarowanie, takie jak przedwczesne zamknięcie szkół z powodu pandemii koronawirusa lub zabawa, która nie może się wydarzyć.
Zidentyfikuj uczucie : Kiedy Twoje dziecko jest smutne, nie tylko czuje smutek, ale myśli smutne i zachowuje się smutno Łzy są najbardziej oczywistym znakiem, że twoje dziecko jest smutne, ale dzieci mogą manifestować smutek na inne sposoby, takie jak gniew, izolacja, a nawet lgnięcie.
Kiedy kończą 1 rok życia, niemowlęta zyskują świadomość, że rodzice mogą im pomóc w regulowaniu emocji. Płaczą, a Ty zaczynasz biegać. Gdy wyrastają z okresu niemowlęcego, maluchy zaczynają rozumieć, że pewne emocje są związane z pewnymi sytuacjami, . Niebezpieczeństwo smutku i niezrozumienia jego ukrytego źródła polega na tym, że smutek może przekształcić się w gniew, a następnie doprowadzić do załamań. Jeśli za każdym razem, gdy twoje dziecko płacze, próbujesz je uspokoić, po prostu opatrujesz sytuację, zamiast pomagać im w rozwiązaniu problemu . Dzieci potrzebują narzędzi, aby móc powiedzieć: Jest mi smutno, ponieważ… . w przeciwnym razie dowiadują się, że ich uczucia można wyciszyć i nie nauczą się nazywać prawdziwych powodów swojego smutku, dodaje dr Shlisky.
Wyjaśnij to uczucie : Na przykład, jeśli Twoje dziecko zgubi ulubionego pluszaka i jest mu smutno, posłuchaj go w jakikolwiek sposób i pozwól mu zobaczyć poprzez swoje działania, że jesteś dla niego, jeśli potrzebuje dodatkowych uścisków lub przytuleń lub wystarczy płakać. Możesz również znormalizować ich uczucia, dzieląc się historią o tym, jak doświadczyłeś podobnej straty, gdy byłeś w ich wieku. Bądź szczery, jak bardzo byłeś smutny i jak płakałeś. Porozmawiaj o tym, co pomogło ci w twoich smutnych uczuciach. Rodzice często próbują bądź silny dla swoich dzieci, aby pokazać im, że wszystko będzie dobrze. Jednak w rzeczywistości może być korzystne dla dziecka, gdy dorośli wykazują odpowiednie emocje. Można powiedzieć: Tatuś też jest smutny . Dr Shlisky zaleca pokazanie, że uczucia nie są czymś, co muszą próbować maskować lub się wstydzić.
Jak ułatwić sobie życie: Unikaj pułapki polegającej na mówieniu użyj swoich słów , gdy dziecko jest zdenerwowane, ponieważ nie jest to rozsądne oczekiwanie, gdy małe dziecko jest jeszcze na wczesnym etapie uczenia się, jak łączyć wrażenia cielesne i umysłowe ze słownictwem dotyczącym uczuć . Mówię wielu rodzicom, aby utworzyli wykres uczuć za pomocą emotikonów, które uwielbiają wszystkie dzieci – i używaj go, aby nauczyć dzieci rozpoznawania, w jaki sposób mimika twarzy jest skorelowana z uczuciami . A jeśli nie potrafią nazwać uczucia, które przeżywa, mogą wskazać wyrażenie, które mu odpowiada.
Strach
Dzieci nie boją się naturalnie, ale uczucia strachu wynikają z niepokoju i zmartwienia. Kiedy małe dzieci się boją, wiąże się to z pewnym poziomem postrzegania niebezpieczeństwa . Niektóre obawy są naturalne – większość dzieci boi się obcych, ciemności i rozłąki z rodzicami. Ale beztroskie dni na co dzień nie są normą. Twoje dziecko mogło usłyszeć coś w telewizji, zobaczyć coś lub kogoś, co sprawiło, że poczuło się nieswojo, lub wydarzenie z prawdziwego życia przestraszyło je jak wypadek samochodowy.
Zidentyfikuj to uczucie : Ponieważ istnieją obawy, przed którymi nie zawsze możemy ochronić nasze dzieci, jak ogólnoświatowa pandemia, upewnij się, że potwierdzasz obawy dziecka związane z sytuacją ( To brzmi naprawdę przerażająco ), zamiast bagatelizować to, jak się czuje mówiąc im, że wszystko będzie dobrze. Bądź spokojny i rzeczowy podczas porodu, aby Twoje dziecko czuło się bezpiecznie
Wyjaśnij to uczucie : Możesz wyrazić, że masz podobne uczucia ( Ja też tak się czuję ) i zapytać dziecko, czy chce zadać Ci jakieś pytania na ten temat. A jeśli właściwie nie znasz odpowiedzi? Najlepiej powiedzieć, że znajdziesz sposoby, aby dowiedzieć się więcej i wrócić do nich z odpowiedzią. Czasami pomaga po prostu pozwolenie dziecku na werbalne przetwarzanie tego, co dzieje się w jego głowie. Czasami nasze dzieci muszą nam coś powiedzieć po prostu dlatego, że są zbyt ciężkie, by mogły się same utrzymać. Pomaganie mu czuć się pewnie, że są otwarte drzwi i ucho do słuchania, kiedy tylko tego potrzebuje, może być komfortem, którego potrzebuje.
Jak to ułatwić: ponieważ małemu dziecku trudniej jest wyrazić źródło swojego strachu, opowiadanie historii, odgrywanie sytuacji lub czytanie książek o szczególnie przerażających sytuacjach może pomóc dzieciom przezwyciężyć lęki.
Zazdrość
Zielonooki potwór zazdrości potrafi wydobyć z nas to, co najlepsze, i pojawia się u dzieci w wieku 3 miesięcy,. Jest to emocja łatwo odczuwalna i często wyrażana — mama trzyma nieznajomego dziecka lub rodzeństwo dostaje prezenty na urodziny — ale pojęcie zazdrości jest trudne do wyjaśnienia. Chociaż często opisuje się je jako uczucia lub myśli związane z niepewnością, strachem lub troską o względny brak własności lub bezpieczeństwa, może to być również uczucie nieadekwatności, bezradności lub urazy. Uczucia zazdrości często wynikają z niezaspokojenia potrzeb jednostki. Może rozwijać się z braku zaufania i często prowadzi do poczucia niepewności,
Zidentyfikuj uczucie : Zazdrość i zawiść są ściśle powiązane, jednak z zazdrością chcesz tego, czego nigdy nie miałeś, a z zazdrością grozi ci utrata czegoś, co masz lub przynajmniej wierzysz, że masz.
Zazdrość materialna jest zawiścią ( Chcę tego, co ona ma ) i zaczyna się już w wieku malucha. Niemowlęta nie zastanawiają się dwa razy przed zabraniem zabawki, której chcą od towarzysza zabaw. Na szczęście, gdy dzieci są już zapisane do szkoły i zaczynają rozumieć normy społeczne, zwykle przestają kraść to, czego chcą od swoich rówieśników – ale to nie powstrzymuje ich przed pragnienie lub tęsknota za dobrami, które mają inne dzieci. Spróbuj przenieść uwagę z dóbr materialnych na niepieniężne bogactwa, które zapewnia twoja rodzina. Być może jesteś w stanie spędzać więcej czasu ze swoimi dziećmi dzięki elastycznemu harmonogramowi pracy. Wskaż pozytywy, aby odwrócić narrację od poczucia nieadekwatności do poczucia pewności siebie.
Następnie pojawia się zazdrość społeczna, na przykład to, że twoja córka nie została zaproszona na nocleg, co powoduje poczucie niepewności lub nieadekwatności. Niektóre dzieci rozumieją uczciwość, co powoduje wewnętrzną walkę, gdy pojawia się sytuacja, która pokazuje, jak coś może być niesprawiedliwe . Pierwszą praktyczną zasadą dla rodziców zajmujących się zazdrością społeczną jest, aby nigdy nie lekceważyć uczuć dziecka. W końcu, chociaż możesz nie myśleć, że dramat związany z siedzeniami w stołówce jest problemem, może to oznaczać świat dla twojego dziecka. Gdy Twoje dziecko zacznie mówić o tym, co je dręczy, bądź wyrozumiały. Spróbuj powiedzieć: Widzę, jak to sprawi, że poczujesz się pominięta . Następnie rozwiąż problem, oferując prawdziwe sugestie, które pomogą dziecku przezwyciężyć zazdrość,
Istnieje inny rodzaj zazdrości w stosunku do małych dzieci, który polega na myśleniu, że stracisz lub stracisz jakieś uczucia, uwagę lub poczucie bezpieczeństwa innej osoby z powodu kogoś lub czegoś innego, w tym ich zainteresowania czynnościami, które zabierają ci czas. Może się to pojawić w najdrobniejszych sytuacjach, na przykład gdy Twoje dziecko chce mieć największy kawałek tortu urodzinowego na przyjęciu przyjaciela. Jeśli twoje dziecko płacze, gdy widzi, że nie dostaje tego, czego chce (w końcu nie jest urodzinowym chłopcem), zapytaj go, co się dzieje, że płacze (nawet jeśli wiesz, dlaczego). Chcesz, aby Twoje dziecko mówiło o swoich emocjach, aby rozpoznało, dlaczego się pojawiają. Chcesz potwierdzić ich emocje i uznać je
. Widzę, że denerwujesz się ciastem i czasami nie dzisiaj pozwolimy Twojemu przyjacielowi je mieć, ponieważ są jego urodziny . Następnie skup się na czymś, co sprawi, że Twoje dziecko poczuje się szczęśliwe, na przykład poproszenie syna, aby powiedział przyjacielowi, jak dobrze się bawi.
Jak ułatwić sobie życie: Największym błędem, jaki popełniają rodzice, jest powiedzenie dziecku: Nie ma powodu do smutku lub Przestań płakać , ponieważ nie pomaga to, że Twoje dziecko jest już smutne. Tylko jeszcze bardziej ograniczasz ich emocje i mówisz im, żeby tego nie okazali, zamiast jak sobie z tym radzić.
Zachowanie Dziecka
Trudne emocje u dzieci, Psychologia dziecka Sposoby na rozładowanie emocji u dzieci
Dzieci czasami kłócą się, są agresywne lub zachowują się zły lub wyzywająco w stosunku do dorosłych. Zaburzenie zachowania można zdiagnozować, gdy te destrukcyjne zachowania są rzadkie w danym momencie w wieku dziecka, utrzymują się z czasem lub są poważne. Ponieważ destrukcyjne zaburzenia zachowania wiążą się z odgrywaniem i okazywaniem niechcianych zachowań innym, są one czasami nazywane zaburzeniami eksternalizacji
Emocje Dziecka
Trudne emocje dziecka
Różne sposoby zachowania Twojego dziecka wynikają z listy czterech złożonych emocji. Oto jak wyjaśnić je dziecku w sposób, który zrozumie, aby nauczyło się nimi zarządzać.
Już w wieku 1 roku dzieci zaczynają okazywać emocje i niezależnie od tego, czy zdawałeś sobie z tego sprawę, czy nie, wtedy zacząłeś je okazywać. Pamiętasz, jak powiedziałeś swojemu maleństwu zmarszczyłeś brwi, kiedy rzucił samochodzikiem? To emocja! Domyślnie identyfikujemy, demonstrujemy i wyjaśniamy, dlaczego nasze małe dzieci nie powinny zachowywać się w określony sposób, omawiając i pokazując im właściwy sposób ,
Ale często nie poświęcamy tyle czasu i wysiłku, aby dać tego rodzaju emocjonalne wskazówki dzieciom w wieku szkolnym. Jeśli po prostu powiesz dziecku, aby poszło do swojego pokoju, gdy źle się zachowuje, tracisz okazję do omówienia z nią, dlaczego się zachowywała i jak może się czuć – dodaje. Te małe gesty mogą otworzyć drzwi do komunikacji, aby pomóc dziecku zrozumieć złożoność emocji.
Nie ma przedmiotu szkolnego dotyczącego rozpoznawania i wyjaśniania emocji, mimo że budowanie i rozwijanie inteligencji emocjonalnej i słownictwa emocjonalnego dziecka powinno zaczynać się w bardzo młodym wieku. Moim zdaniem jest to tak samo ważne jak uczenie się liczb, liter i sortowanie kolorów . Celem uczuć jest zrozumienie tego, co dzieje się w nas i wokół nas. Uczucia dają nam szybką informację zwrotną do wykorzystania w oparciu o nasze przeszłe doświadczenia.
Jednak kiedy jesteś młody, nie masz żadnych wcześniejszych doświadczeń, z których mógłbyś czerpać – reagujesz w oparciu o to, jak się czujesz. Do rodzica lub opiekuna należy nauczenie dzieci rozpoznawania, nazywania, interpretowania i wykorzystywania emocji. Wtedy dzieci nauczą się nowego języka do wyrażania siebie To język, który nie tłumi, nie odpycha, nie tłumi, a potem nie eksploduje, ale raczej pomaga im zrozumieć, dlaczego czują to, co czują. Największym darem, jaki możesz dać swoim dzieciom, jest umiejętność doświadczania, rozpoznawania i radzenia sobie z emocjami – będzie to ich klucz do odporności w późniejszym życiu .
Zamiast próbować zdefiniować długą listę emocji dla swojego dziecka, zacznij od podstaw. Tutaj znajdziesz najczęstsze złożone emocje, z których wynikają wszystkie inne emocje i jak o nich rozmawiać z dziećmi.
Gniew
Gniew to silne uczucie irytacji, niezadowolenia lub wrogości. W przypadku dzieci, które bardzo łatwo można sprowokować, gdy towarzysz zabaw chwyta ich zabawkę, pojawia się złość, ponieważ wyzwala się ich reakcja na walkę lub ucieczkę. Kiedy twoje dziecko wpada w złość, uderza lub robi coś niewłaściwego, reaguje na bodźce, które sprawiły, że poczuł jakiś ból lub frustrację.
Gniew może wydawać się irracjonalny, ale dla dziecka, które jeszcze nie nauczyło się regulować emocji, jest to natychmiastowa, naturalna reakcja na jakiś rodzaj złego postępowania, które odczuwa Twoje dziecko. Ponieważ wiesz, że zachowanie Twojego dziecka (złość lub wrogość, które okazuje) pochodzi skądś, porozmawiaj z nim, gdy to się dzieje.
Zidentyfikuj to uczucie : powiedz: Wygląda na to, że jesteś naprawdę wściekły i naśladuj rysy twarzy wyrażające złość. Ważne jest, aby nie używać ostatecznych słów, takich jak Widzę , zamiast słów Wygląda jak lub Wydaje się . Gleicher zwraca uwagę, że ważne jest, aby nie umieszczać dokładnych słów w doświadczeniu i unieważniać uczucia dziecka, jeśli dziecko nie jest w rzeczywistości szalone, a raczej smutne lub niespokojne. Daje dziecku możliwość poprawienia rodziców, jeśli tak nie jest .
Wyjaśnij to uczucie : Powiedz: Czasami sprawy nie układają się tak, jak byśmy tego chcieli i to sprawia, że czujemy się wściekli i zdenerwowani . Następnie naucz swoje dziecko, jak może wyrazić siebie, gdy te uczucia się pojawią. Czy dziecko ćwiczy mówienie czegoś w stylu: Naprawdę nie lubię, kiedy wyrywasz mi z ręki zabawkę
– uderzanie, krzyczenie lub płacz, gdy czujesz się zły – to podstawowa emocja, która nie została jeszcze uregulowana ani odzyskana. Załamanie to emocja, która nie jest zrozumiana — Twoje dziecko potrzebuje, abyś wyjaśnił, jak się czuje, ponieważ nie może sam tego przekazać; nazywa się to budowaniem słownictwa emocjonalnego Twojego dziecka.
Potrzebują słowa, które skojarzy się z uczuciem, aby mogli użyć swoich słów, aby wyrazić, a nie zareagować. Kiedy twoje dziecko wpada w złość, uderza lub robi coś niewłaściwego, oprócz konsekwencji, pytanie go, jak się czuje. W ten sposób mogą zrozumieć, że gniew prowadzi do bicia, a kiedy poczują gniew, mogą wyrazić go w inny sposób. Przesłanie zawsze powinno brzmieć: masz uczucia, tak wyglądają, dobrze się czuć i żadna emocja nie jest nigdy trwała . (Powinieneś zrobić to również po przeciwnej stronie spektrum: Właśnie strzeliłeś gola w piłce nożnej! Jak się czujesz? )
Jak to ułatwić: Dobrą techniką uczenia dzieci o emocjach jest wskazywanie ich innym. Kiedy czytasz bajki lub oglądasz filmy, zapytaj dziecko, jak myśli, że postać może się czuć? To nie tylko zwiększa zasób słownictwa emocjonalnego, ale także uczy empatii, aktu stawiania się w sytuacji innych
Smutek
Poczucie straty, smutku lub rozczarowania jest dla twoich dzieci głównym problemem. Smutek może się zdarzyć, gdy Twoje dziecko się boi lub gdy ktoś mówi lub robi coś, co źle się czuje. Smutek może być uczuciem, które odczuwasz z powodu tęsknoty za kimś (z powodu śmierci lub dystansu) lub konieczności przechodzenia przez coś bolesnego (np. gdy rodzice się kłócą). Smutek może również rozwinąć się przez rozczarowanie, takie jak przedwczesne zamknięcie szkół z powodu pandemii koronawirusa lub zabawa, która nie może się wydarzyć.
Zidentyfikuj uczucie : Kiedy Twoje dziecko jest smutne, nie tylko czuje smutek, ale myśli smutne i zachowuje się smutno Łzy są najbardziej oczywistym znakiem, że twoje dziecko jest smutne, ale dzieci mogą manifestować smutek na inne sposoby, takie jak gniew, izolacja, a nawet lgnięcie.
Kiedy kończą 1 rok życia, niemowlęta zyskują świadomość, że rodzice mogą im pomóc w regulowaniu emocji. Płaczą, a Ty zaczynasz biegać. Gdy wyrastają z okresu niemowlęcego, maluchy zaczynają rozumieć, że pewne emocje są związane z pewnymi sytuacjami, . Niebezpieczeństwo smutku i niezrozumienia jego ukrytego źródła polega na tym, że smutek może przekształcić się w gniew, a następnie doprowadzić do załamań. Jeśli za każdym razem, gdy twoje dziecko płacze, próbujesz je uspokoić, po prostu opatrujesz sytuację, zamiast pomagać im w rozwiązaniu problemu . Dzieci potrzebują narzędzi, aby móc powiedzieć: Jest mi smutno, ponieważ… . w przeciwnym razie dowiadują się, że ich uczucia można wyciszyć i nie nauczą się nazywać prawdziwych powodów swojego smutku, dodaje dr Shlisky.
Wyjaśnij to uczucie : Na przykład, jeśli Twoje dziecko zgubi ulubionego pluszaka i jest mu smutno, posłuchaj go w jakikolwiek sposób i pozwól mu zobaczyć poprzez swoje działania, że jesteś dla niego, jeśli potrzebuje dodatkowych uścisków lub przytuleń lub wystarczy płakać. Możesz również znormalizować ich uczucia, dzieląc się historią o tym, jak doświadczyłeś podobnej straty, gdy byłeś w ich wieku. Bądź szczery, jak bardzo byłeś smutny i jak płakałeś. Porozmawiaj o tym, co pomogło ci w twoich smutnych uczuciach. Rodzice często próbują bądź silny dla swoich dzieci, aby pokazać im, że wszystko będzie dobrze. Jednak w rzeczywistości może być korzystne dla dziecka, gdy dorośli wykazują odpowiednie emocje. Można powiedzieć: Tatuś też jest smutny . Dr Shlisky zaleca pokazanie, że uczucia nie są czymś, co muszą próbować maskować lub się wstydzić.
Jak ułatwić sobie życie: Unikaj pułapki polegającej na mówieniu użyj swoich słów , gdy dziecko jest zdenerwowane, ponieważ nie jest to rozsądne oczekiwanie, gdy małe dziecko jest jeszcze na wczesnym etapie uczenia się, jak łączyć wrażenia cielesne i umysłowe ze słownictwem dotyczącym uczuć . Mówię wielu rodzicom, aby utworzyli wykres uczuć za pomocą emotikonów, które uwielbiają wszystkie dzieci – i używaj go, aby nauczyć dzieci rozpoznawania, w jaki sposób mimika twarzy jest skorelowana z uczuciami . A jeśli nie potrafią nazwać uczucia, które przeżywa, mogą wskazać wyrażenie, które mu odpowiada.
Strach
Dzieci nie boją się naturalnie, ale uczucia strachu wynikają z niepokoju i zmartwienia. Kiedy małe dzieci się boją, wiąże się to z pewnym poziomem postrzegania niebezpieczeństwa . Niektóre obawy są naturalne – większość dzieci boi się obcych, ciemności i rozłąki z rodzicami. Ale beztroskie dni na co dzień nie są normą. Twoje dziecko mogło usłyszeć coś w telewizji, zobaczyć coś lub kogoś, co sprawiło, że poczuło się nieswojo, lub wydarzenie z prawdziwego życia przestraszyło je jak wypadek samochodowy.
Zidentyfikuj to uczucie : Ponieważ istnieją obawy, przed którymi nie zawsze możemy ochronić nasze dzieci, jak ogólnoświatowa pandemia, upewnij się, że potwierdzasz obawy dziecka związane z sytuacją ( To brzmi naprawdę przerażająco ), zamiast bagatelizować to, jak się czuje mówiąc im, że wszystko będzie dobrze. Bądź spokojny i rzeczowy podczas porodu, aby Twoje dziecko czuło się bezpiecznie
Wyjaśnij to uczucie : Możesz wyrazić, że masz podobne uczucia ( Ja też tak się czuję ) i zapytać dziecko, czy chce zadać Ci jakieś pytania na ten temat. A jeśli właściwie nie znasz odpowiedzi? Najlepiej powiedzieć, że znajdziesz sposoby, aby dowiedzieć się więcej i wrócić do nich z odpowiedzią. Czasami pomaga po prostu pozwolenie dziecku na werbalne przetwarzanie tego, co dzieje się w jego głowie. Czasami nasze dzieci muszą nam coś powiedzieć po prostu dlatego, że są zbyt ciężkie, by mogły się same utrzymać. Pomaganie mu czuć się pewnie, że są otwarte drzwi i ucho do słuchania, kiedy tylko tego potrzebuje, może być komfortem, którego potrzebuje.
Jak to ułatwić: ponieważ małemu dziecku trudniej jest wyrazić źródło swojego strachu, opowiadanie historii, odgrywanie sytuacji lub czytanie książek o szczególnie przerażających sytuacjach może pomóc dzieciom przezwyciężyć lęki.
Zazdrość
Zielonooki potwór zazdrości potrafi wydobyć z nas to, co najlepsze, i pojawia się u dzieci w wieku 3 miesięcy,. Jest to emocja łatwo odczuwalna i często wyrażana — mama trzyma nieznajomego dziecka lub rodzeństwo dostaje prezenty na urodziny — ale pojęcie zazdrości jest trudne do wyjaśnienia. Chociaż często opisuje się je jako uczucia lub myśli związane z niepewnością, strachem lub troską o względny brak własności lub bezpieczeństwa, może to być również uczucie nieadekwatności, bezradności lub urazy. Uczucia zazdrości często wynikają z niezaspokojenia potrzeb jednostki. Może rozwijać się z braku zaufania i często prowadzi do poczucia niepewności,
Zidentyfikuj uczucie : Zazdrość i zawiść są ściśle powiązane, jednak z zazdrością chcesz tego, czego nigdy nie miałeś, a z zazdrością grozi ci utrata czegoś, co masz lub przynajmniej wierzysz, że masz.
Zazdrość materialna jest zawiścią ( Chcę tego, co ona ma ) i zaczyna się już w wieku malucha. Niemowlęta nie zastanawiają się dwa razy przed zabraniem zabawki, której chcą od towarzysza zabaw. Na szczęście, gdy dzieci są już zapisane do szkoły i zaczynają rozumieć normy społeczne, zwykle przestają kraść to, czego chcą od swoich rówieśników – ale to nie powstrzymuje ich przed pragnienie lub tęsknota za dobrami, które mają inne dzieci. Spróbuj przenieść uwagę z dóbr materialnych na niepieniężne bogactwa, które zapewnia twoja rodzina. Być może jesteś w stanie spędzać więcej czasu ze swoimi dziećmi dzięki elastycznemu harmonogramowi pracy. Wskaż pozytywy, aby odwrócić narrację od poczucia nieadekwatności do poczucia pewności siebie.
Następnie pojawia się zazdrość społeczna, na przykład to, że twoja córka nie została zaproszona na nocleg, co powoduje poczucie niepewności lub nieadekwatności. Niektóre dzieci rozumieją uczciwość, co powoduje wewnętrzną walkę, gdy pojawia się sytuacja, która pokazuje, jak coś może być niesprawiedliwe . Pierwszą praktyczną zasadą dla rodziców zajmujących się zazdrością społeczną jest, aby nigdy nie lekceważyć uczuć dziecka. W końcu, chociaż możesz nie myśleć, że dramat związany z siedzeniami w stołówce jest problemem, może to oznaczać świat dla twojego dziecka. Gdy Twoje dziecko zacznie mówić o tym, co je dręczy, bądź wyrozumiały. Spróbuj powiedzieć: Widzę, jak to sprawi, że poczujesz się pominięta . Następnie rozwiąż problem, oferując prawdziwe sugestie, które pomogą dziecku przezwyciężyć zazdrość,
Istnieje inny rodzaj zazdrości w stosunku do małych dzieci, który polega na myśleniu, że stracisz lub stracisz jakieś uczucia, uwagę lub poczucie bezpieczeństwa innej osoby z powodu kogoś lub czegoś innego, w tym ich zainteresowania czynnościami, które zabierają ci czas. Może się to pojawić w najdrobniejszych sytuacjach, na przykład gdy Twoje dziecko chce mieć największy kawałek tortu urodzinowego na przyjęciu przyjaciela. Jeśli twoje dziecko płacze, gdy widzi, że nie dostaje tego, czego chce (w końcu nie jest urodzinowym chłopcem), zapytaj go, co się dzieje, że płacze (nawet jeśli wiesz, dlaczego). Chcesz, aby Twoje dziecko mówiło o swoich emocjach, aby rozpoznało, dlaczego się pojawiają. Chcesz potwierdzić ich emocje i uznać je
. Widzę, że denerwujesz się ciastem i czasami nie dzisiaj pozwolimy Twojemu przyjacielowi je mieć, ponieważ są jego urodziny . Następnie skup się na czymś, co sprawi, że Twoje dziecko poczuje się szczęśliwe, na przykład poproszenie syna, aby powiedział przyjacielowi, jak dobrze się bawi.
Jak ułatwić sobie życie: Największym błędem, jaki popełniają rodzice, jest powiedzenie dziecku: Nie ma powodu do smutku lub Przestań płakać , ponieważ nie pomaga to, że Twoje dziecko jest już smutne. Tylko jeszcze bardziej ograniczasz ich emocje i mówisz im, żeby tego nie okazali, zamiast jak sobie z tym radzić.
Zachowanie Dziecka
Trudne emocje u dzieci, Psychologia dziecka Sposoby na rozładowanie emocji u dzieci